Είναι αδύνατο να μιλήσει κανείς υπέρ του μετανάστη ή, το πιο σημαντικό, να ακούσει τον ίδιο να μιλά για τον εαυτό του, αφού όλοι, συμπεριλαμβανομένων των πιο λογικών και ευαίσθητων, έχουν αποφασίσει ότι ο μετανάστης είναι παντού τώρα, και ότι είναι μεγάλο πρόβλημα. Πάντα υπάρχουν βέβαια καλοί λόγοι για να είναι κανείς καχύποπτος απέναντι στη συμφωνία: δεν υπάρχει τίποτα πιο εξαναγκαστικό και ανόητο από τη συναίνεση, και είναι μέσω της συναίνεσης που η ανισότητα συγκαλύπτεται.
Παρ' όλα αυτά, ο μετανάστης εύκολα απορρίπτεται και υποτιμάται δεδομένου ότι δεν είναι πλέον άνθρωπος. [...] Ο μετανάστης δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει υπόσταση [status], δεν έχει προστασία και δεν έχει ιστορία. Η μόνη του ταυτότητα είναι να συζητάται εντός των περιορισμένων κανόνων της κοινότητας.
[...] [Ο] μετανάστης υποβαθμίζεται στη θέση του αντικειμένου για το οποίο οτιδήποτε μπορεί να ειπωθεί και στο οποίο οτιδήποτε μπορεί να γίνει.
[...]
Σήμερα θα είναι αυτός και αύριο κάποιος άλλος: η κυκλοφορία των σωμάτων καθορίζεται από το κέρδος. Η πλούσιοι αγοράζουν την ελευθερία· μπορούν πάντα να πάνε όπου θέλουν, ενώ οι φτωχοί δεν είναι ευπρόσδεκτοι πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου